Μη με σταματάς.Ονειρεύομαι.

Ζήσαμε σκυμμένοι αιώνες αδικίας.

Αιώνες μοναξιάς.

Τώρα μη.Μη με σταματάς.

Τώρα κι εδώ για πάντα και παντού.

Ονειρεύομαι Ελευθερία.

Μέσα απ’του καθένα

την πανέμορφη ιδιαιτερότητα

ν’αποκαταστήσουμε

του Σύμπαντος την Αρμονία.

Ας παίξουμε.Η γνώση είναι χαρά.

Δεν είναι επιστράτευση απ’τα σχολεία.

Ονειρεύομαι γιατί αγαπώ.

Μεγάλα όνειρα στον ουρανό.

Εργάτες με δικά τους εργοστάσια

συμβάλλουν στην παγκ’οσμια σοκολατοποιία.

Ονειρεύομαι γιατί ΞΕΡΩ και ΜΠΟΡΩ.

Οι τράπεζες γεννάνε τους <<ληστές>>.

Οι φυλακές τους <<τρομοκράτες>>.

Η μοναξιά τους <<απροσάρμοστους>>.

Το προιόν την <<ανάγκη>>.

Τα σύνορα τους στρατούς.

¨Ολα η ιδικτησία.

Βία γεννάει Βία.

Μη τώρα. Μή με σταματάς.

Είναι  τώρα ν’αποκαταστήσουμε

του ηθικού δικαίου την υπέρτατη πράξη.

Να κάνουμε ποίημα τη Ζωή.

Και τη  Ζωή πράξη.

Είναι ένα όνειρο που μπορώ μπορώ μπορώ

Σ”ΑΓΑΠΩ

και δεν με σταματάς δεν ονειρεύομαι.Ζώ.

Απλώνω τα χέρια

στον ¨Ερωτα στην αλληλεγγύη

στην Ελευθερία.

¨Οσες φορές χρειαστεί κι απ’την αρχή.

Υπερασπίζομαι την ΑΝΑΡΧΙΑ.

ένα ποίημα της Κατερίνας Γώγου….έτσι για να μην ξεχνιόμαστε.