Αναδημοσίευση από το Ρεσάλτο:
Η ΔΗ.Κ.Ε.ΠΡΟ.Κ. είναι μία από τις τρεις επιχειρήσεις του δήμου Κερατσινίου (1. Επιχείρηση Κοινωνικών Υπηρεσιών, 2. Επιχείρηση Πολιτισμού, 3. Επιχείρηση Αθλητισμού) η οποία παρέχει «υπηρεσίες πρόνοιας». Σε αυτήν υπάγεται ο συμβουλευτικός σταθμός (με υπηρεσίες ψυχολόγων, λογοθεραπευτών, κοινωνικών λειτουργών, παθολόγων, παιδιάτρων κ.α.), τα «κέντρα δημιουργικής απασχόλησης παιδιών» (Κ.Δ.Α.Π.), το πρόγραμμα ”Βοήθεια στο σπίτι” και άλλες υπηρεσίες τέτοιου χαρακτήρα.
Την Τρίτη 7/7/09 και αφού η απόφαση για εισαγωγή αντιτίμου στις εν λόγω υπηρεσίες είχε περάσει και τα δεδουλευμένα είχαν καταβληθεί καθυστερημένα η πρόεδρος της ΔΗ.Κ.Ε.ΠΡΟ.Κ. Κερατσινίου ανακοίνωσε στον εργαζόμενο Λέφα Στέφανο ότι μετά τις κινητοποιήσεις των τελευταίων μηνών και την ‘‘υπερβολική αντίδραση’’ που έδειξε σε αυτές οι σχέσεις του με την διοίκηση είναι τεταμένες και η ανανέωση της σύμβασης του αδύνατη.
Η επίθεση της διοίκησης στο πρόσωπο του συγκεκριμένου εργαζόμενου δεν απευθύνεται σε ένα άτομο αλλά στο σύνολο των εργαζομένων, δεν είναι πρόσφατη αλλά έχει παρελθόν και θα έχει και μέλλον. Το είδος των συμβάσεων (ορισμένου χρόνου), που ισχύουν για τους περισσότερους εργαζόμενους στον συγκεκριμένο χώρο, δημιουργεί κλίμα ανασφάλειας-τρομοκρατίας για την ανανέωσή τους και αποτρέπει οποιεσδήποτε αντιστάσεις. Οι ειδικά διαμορφωμένες διατάξεις του κανονισμού εμπεριέχουν γενικόλογες διατυπώσεις (περί αναξιοπρέπειας και ανάρμοστης συμπεριφοράς) για να μπορούν να χρησιμοποιηθούν όποτε χρειαστεί για απολύσεις. Οι απόπειρες τρομοκρατίας και ρουφιανιάς εργαζομένων κατά το παρελθόν (προς αποφυγή μελλοντικών αντιστάσεων) και οι προσπάθειες διαχωρισμού τους (στη βάση των διαφορετικών συμβάσεων με σκοπό την καταστροφή της κοινής εργασιακής συνείδησης). Οι πρόσφατες αποφάσεις για εισαγωγή αντιτίμου στις «υπηρεσίες πρόνοιας», η καθυστέρηση καταβολής δεδουλευμένων και η απόφαση μη ανανέωσης σύμβασης εργαζομένου για τη διεκδίκηση των αυτονόητων. Το μήνυμα τους είναι σαφές: ‘‘Όποιος αντιστέκεται στις αποφάσεις μας, όποιος παλεύει γι’ αυτά που του ανήκουν…θα το πληρώνει ακριβά’’.
Οι απαντήσεις όμως ήταν αντίστοιχες, ήταν συλλογικές από τους εργαζόμενους που βρέθηκαν μαζί με αφορμή τα όσα γίνονται στον εργασιακό και κοινωνικό τους χώρο. Μέσα από γενικές συνελεύσεις βρίσκονται μαζί, συνειδητοποιούν κοινές ανάγκες και δυνατότητες και αποφασίζουν για στάση εργασίας, δημιουργία πανό και κειμένων ενάντια στην εισαγωγή αντιτίμου, την καθυστέρηση των δεδουλευμένων και την προσπάθεια τρομοκράτησης, τα οποία μοιράζονται σε διοικητικά, δημοτικά συμβούλια και κατά την διάρκεια δυναμικής παρουσίας έξω από το δημαρχείο.
Οι απαντήσεις αυτές δεν είναι εγκλωβισμένες στο εσωτερικό του Κερατσινίου αλλά έχουν ουσιαστικό νόημα, αφού τέτοιες μεταρρυθμίσεις περνάνε και σε άλλους δήμους, αφού οι ‘‘αναίτιες’’ απολύσεις (μη ανανεώσεις συμβάσεων) συμβαίνουν και αλλού, αφού σήμερα δουλεύουμε στο Κερατσίνι και αύριο σε αυτό το ‘‘αλλού’’, αφού αυτό που μας καθορίζει δεν είναι το είδος των συμβάσεων, ούτε η γεωγραφική τοποθεσία της κάθε δημοτικής (και όχι μόνο) επιχείρησης αλλά η συνείδηση της επίθεσης που δεχόμαστε και η επιλογή της αλληλεγγύης και της αντίστασης.
Όσοι αγωνίζονται δεν είναι μόνοι! Αλληλεγγύη σε αυτούς που επιλέγουν το δρόμο της αντίστασης και όχι της υπομονής, σε όσους παλεύουν σε συνθήκες τρομοκρατίας, σε όσους επιλέγουν να απαντήσουν στις επιθέσεις συλλογικά και όχι μέσα από το δρόμο της ατομικής καβάτζας.