Στις 17 Ιουλίου  1955, ημέρα Κυριακή, ώρα 1 απόγευμα,27 πολιτικοί κρατούμενοι μέσα από μια σήραγγα 20 μέτρων που είχαν σκάψει από το κελί 13 μέχρι τα λουτρά του εργοστασίου της Ντεστρέ,καταφέρνουν να κάνουν το άλμα προς την ελευθερία δημιουργόντας ταυτόχρονα και μια απο τις ωραιότερες ιστορίες για το πάθος του ανθρώπου για ελευθερία.

27 πολιτικοί λοιπόν που κάνοντας το μεγάλο βήμα κατάφεραν ένα χτύπημα στην τυρρανία και τον φασισμό εκείνης της περιόδου.Οι 27 πολιτικοί  ήτανε:

1. Ανδρέας Μπαρτζώκας, λογιστής, ετών 28, υπόδικος.

2. Γεώργιος Χατζηπέτρου, υδραυλικός, ετών 33, υπόδικος.

3. Αριστοτέλης Γεωργούλιας, έμπορος, τελειόφοιτος Νομικής, ετών 38, υπόδικος.

4. Βαρδής Βαρδινογιάννης, φοιτητής Νομικής ετών 33, υπόδικος.

5. Χαράλαμπος Καλατζής, έμπορος, ετών 28, υπόδικος.

6. Κώστας Λιναρδάτος, δημοσιογράφος, τελειόφοιτος Νομικής, ετών 33, υπόδικος.

7. Δημήτρης Μυριανθόπουλος, εργάτης, ετών 42, υπόδικος.

8. Γκαστόν Βερναρδής, τελειόφοιτος Ιατρικής, ετών 31, υπόδικος.

9. Μιχάλης Κολοκοτρώνης, αρτεργάτης, ετών 30, υπόδικος.

10. Περικλής Ροδάκης, μεταφραστής, ετών 30, υπόδικος.

11. Βασίλης Δουκάκης, μεταφραστής, ετών 30, υπόδικος.

12. Κώστας Φίλης, καθηγητής Φιλολογίας, ετών 28, υπόδικος.

13. Βασίλης Κάτρης, εργάτης, ετών 30, υπόδικος.

14. Κυριάκος Τσακίρης, φοιτητής Νομικής, ετών 39, υπόδικος.

15. Δημήτριος Πανουσόπουλος, ιδιωτικός υπάλληλος, ετών 26, υπόδικος.

16. Ανδρέας Βελλής, φοιτητής Πολυτεχνείου, ετών 26, υπόδικος.

17.Σταύρος Καρράς, σπουδαστής Πολυτεχνείου, ετών 30, υπόδικος.

18. Σωτήρης Σωτηρόπουλος, κτηματίας, ετών 35, υπόδικος.

19. Σταύρος Σιδέρης, πτηνοτρόφος, ετών 30, υπόδικος.

20. Λεωνίδας Τζεφρώνης, τελειόφοιτος Πολυτεχνείου, ετών 35, υπόδικος.

21. Στυλιανός Πάσιος, σιδηροδρομικός, ετών 31, ισοβίτης.

22. Αλέξης Παπαλεξίου, φοιτητής Ιατρικής, ετών 36, ισοβίτης.

23. Αλέξης Παπούλιας, δικηγόρος,ετών 41, φυλάκιση 15 χρόνια.

24. Γιώργος Γεωργίου, εργάτης, ετών 55, καταδικασμένος δυο φορές σε 10 χρόνια.

25. Παντελής Κιουρτσής, έμπορος, ετών 42, κάθειρξη 15 χρόνια.

26. Αλέξης Λογαράς, γεωπόνος, ετών 29, φυλάκιση 2 χρόνια.

27. Ζήσιμος Κόκλας, δημόσιος υπάλληλος, ετών 40, φυλάκιση 5 μήνες.

Στις 22 Ιουλίου δημοσιεύεται στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως διάταγμα με το οποίο 26 δραπέτες (ο ένας, ο Σταύρος Σιδέρης, συνελήφθη πριν από την επικήρυξη στο σπίτι που κατέφυγε), επικηρύσσονται με το νόμο του 1871 «περί ληστοκρατείας», ως «λίαν επικίνδυνοι δια την δημοσίαν ασφάλειαν» με την παρακάτω σειρά και τα αντίστοιχα ποσά:

α) 30.000 δραχ. για τον φόνο ή σύλληψη και 15.000 για την αποτελεσματική κατάδοση των Λ. Τζεφρώνη, Γ. Γεωργίου, Κ. Τσακίρη, Στ. Καρρά, Π. Κιουρτσή.

β) 20.000 δραχ. για τον φόνο ή σύλληψη και 10.000 για την αποτελεσματική κατάδοση των: Γκ. Βερναρδή, Β. Βαρδινογιάννη, Κ. Φίλη, Αρ. Γεωργούλια, Χ. Καλατζή, Κ. Λιναρδάτου, Δ. Μυριανθόπουλου, Αν. Μπαρτζώκα, Α. Παπαλεξίου, Στ. Πάσιου, Αλ. Παπούλια.

γ) 15.000 δραχ. για τον φόνο ή σύλληψη και 7.500 δραχ. για την αποτελεσματική κατάδοση των: Γ. Χατζηπέτρου, Β. Κάτρη, Σ. Σωτηρόπουλου, Π. Ροδάκη, Β. Δουκάκη, Α. Βελλή, Δ. Πανουσόπουλου, Μ. Κολοκοτρώνη.

δ) 10.000 δραχ. για τον φόνο ή την σύλληψη και 5.000 δραχ. για την αποτελεσματική κατάδοση των: Αλ. Λογαρά, Ζ. Κόκλα.

Το ίδιο διάταγμα προβλέπει αυστηρές ποινές για εκείνους που θα περιθάλψουν τους δραπέτες.

Όμως ένα ακόμα ενδιαφέρον στοιχείο είναι ότι αρκετοί από τους κρατούμενους στην συγκεκριμένη φυλακή είχε πάρει μέρος στην μεγάλη απεργία του εργοστασίου λιπασμάτων το 1947 με διευθυντή τότε τον Πρόδρομο  Αθανασιάδη  Μποδοσάκη.

Και για την ιστορία η συγκεκριμένη απεργία ήταν μια από τις συγκλονιστικότερες της εποχής:

Παρασκευή 23 Μαΐου 1947
Αυστηρά μέτρα στα Λιπάσματα. Το εργοστάσιο μετατρέπεται σε “μάντρα σφαγείων” και “στρατιωτικό σχηματισμό”. Ο Μποδοσάκης αφήνει και πέφτει στη θάλασσα 1,5 τόνος υδροχλωρικό οξύ που παράγεται το 24ωρο και δε ζητείται στην αγορά. Εξ΄ άλλου ο νέος προσωπάρχης από τους 15 φορτοεκφορτωτές απέλυσε τους 6, γιατί λόγω της βαριάς δουλειάς, ζήτησαν να αντικατασταθούν ή να αυξηθεί ο αριθμός των απασχολούμενων εκεί.

Παρασκευή 6 Ιουνίου 1947
Μέσα σε ένα χρόνο η εταιρεία του Μποδοσάκη έχει απολύσει εκατοντάδες εργάτες και εργάτριες και προσλαμβάνει “ελεύθερους” εργάτες. Τους πληρώνει 15-25% λιγότερο μισθό και ποσοστά. Με την απειλή της απόλυσης ή με υποσχέσεις ότι αν δείξουν καλή διαγωγή (βλ. υποταγή) θα τους βγάλει κάρτες και θα τους μονιμοποιήσει. Με αυτό τον τρόπο τους εκβιάζει για μεγαλύτερη απόδοση στην παραγωγή.

Μερικές αναφορές για την κατάσταση που επικρατούσε πριν τη μεγάλη απεργία του ’47

17 Ιανουαρίου 1947
Στο χρόνο 1946 και κατά την περίοδο που διοικούσαν οι Κανελλοπουλικοί και η εθνοτράπεζα, ήρθαν χειρότερες μέρες και από την κατοχή. Τα ποσοστά που δίνονταν για ενίσχυση του μεροκάματου, σύμφωνα με την απόδοση στην παραγωγή, την τεχνική κατάρτιση και τους όρους εργασίας, έχασαν την αξία τους λόγω της ακρίβειας της ζωής και της πίεσης της εργοδοσίας για αύξηση της παραγωγής. Αυτά τα “δώρα” χρησιμοποιήθηκαν και για διασπαστικούς λόγους. Περισσότεροι από 800 εργάτες/τριες απολύθηκαν, ενώ οι εργοδοσία έλεγε πως αν μειωθεί το προσωπικό θα υπάρχουν καλύτερες απολαβές για τους υπόλοιπους. Περισσότερα από 15 εργατικά ατυχήματα συνέβησαν. 4 φυματικοί σε μια βδομάδα από τα πυρίμαχα. Μια εργάτρια έχασε τα δάχτυλα της. 2 λιποθυμίες και 3 εγκαύματα σε διάστημα ενός μήνα περίπου.

21 Φεβρουαρίου 1947
Στις 17/2 το προσωπικό των λιπασμάτων κατέβηκε σε λευκή απεργία. Οι διάφοροι απόστολοι της εταιρείας, όπως ο υποδιευθυντής Γεωργίου στα οξέα, έφερε ελεύθερους εργάτες για να κινήσει το συνεργείο. Ο μηχανικός Βήχος στο ηλεκτροτεχνείο, έκανε ¨πολιτική¨για να πείσει τον κόσμο να εργαστεί. Ο εργοδηγός Κωστόπουλος στα αραιά λιπάσματα έφτασε μέχρι εκβιασμού εναντίον αρχιεργατών και ο φύλακας Λιακάκος με τον πρόσθετο αρχιφύλακα έκαναν έρευνα σε ντουλάπια εργατών. Τέλος άφησαν εκτός του εργοστάσιου ένα μέλος του προσωπικού κατ΄ εντολή του κ. Λούη.

Ο Λεων. Κανελλόπουλος, που δέχτηκε τους εκπροσώπους των σωματείων ζήτησε να δώσει απάντηση στις 22 του μήνα. Εκείνοι έδειξαν διαλλακτικότητα και συμφώνησαν. Οι υπεύθυνοι πρότειναν να γίνει γενική συνέλευση για να ακουστεί η γνώμη όλων.

Κατά τη διάρκεια της απεργίας:

28 Μαρτίου 1947
Συνεχίζεται για 4η εβδομάδα η απεργία των γυαλάδων και του βοηθητικού προσωπικού. Η εταιρεία για να τρομοκρατήσει τους απεργούς απέλυσε 75 περίπου και έβαλε σε διαθεσιμότητα 130. Διαδίδεται ότι θα απολυθούν 300 ακόμη. Η εταιρεία στρατολογεί απεργοσπάστες και ανίδεους στη δουλειά. Έντονο διάβημα διαμαρτυρίας έδωσε η επιτροπή των γυαλάδων στον υπουργό Παπαθανάση. Υποσχέθηκε πως θα μεσολαβήσει για να συναντηθούν οι εργαζόμενοι με τους εργοδότες για τη λύση του προβλήματος.

4 Απριλίου 1947
Σήμερα συμπληρώνεται μήνας της απεργίας των γυαλάδων παρόλες τις προσπάθειες διάσπασης του αγώνα. Ο υπουργός εργασίας κ. Μαλατέστας, λέει: Το υπουργείο δεν είναι σε θέση να κάνει κάτι για την εταιρεία. Εξάλλου εσείς συνεχίστε την απεργία σας. Τα λεγόμενα του δείχνουν την απροκάλυπτη προσπάθεια του υπουργείου να δικαιολογήσει την εταιρεία στις ζημιές που προκαλεί στην εθνική οικονομία με την ακινησία του εργοστασίου. Η εταιρεία συνεχίζει να στέλνει στο υαλουργείο μαθητευόμενους και ανειδικεύτους.

18 Απριλίου 1947
Η απεργία των γυαλάδων έκλεισε στις 46 μέρες. Την Τετάρτη 16 Απριλίου η απεργιακή επιτροπή μαζί με 80μελής επιτροπή από απεργούς κατευθύνθηκαν στα γραφεία της εταιρείας. Ο εκπρόσωπος του Μποδοσάκη κ. Τσαγκάρης, όχι μόνο δεν τους δέχτηκε αλλά κάλεσε και την ασφάλεια. Οι απεργοί επέμεναν και τελικά δέχτηκε 4μελής επιτροπή. Δε δόθηκε καμιά λύση. Η εταιρεία επιμένει στην παλιά σύμβαση για το αλυσόδεμα των εργατών. Εκτός αυτού συνελήφθηκε ο πρόεδρος των γυαλάδων ως ηθικός αυτουργός για τα μικροτραύματα του απεργοσπάστη Β. Μονογυιού. Οι απεργοί ζήτησαν την αποφυλάκισή του. Μια επιτροπή πήγε στο διοικητή του 9ου τμήματος , άλλη στον αστυνομικό διευθυντή και μια τρίτη στο δήμαρχο. Το συμβούλιο των γυαλάδων αποφάσισε να ενημερώσει όλους τους εργαζόμενους του Πειραιά για την απεργία. *

* Κατά τη διάρκεια λειτουργίας του εργοστασίου των λιπασμάτων, έγιναν πολλές απεργίες και κινητοποιήσεις των εργαζομένων. Αυτές που παρουσιάζονται εδώ, επιλέχτηκαν λόγω των ιστορικών περιόδων που συνέβησαν. Κατά τους Βαλκανικούς πολέμους, μετά τη μικρασιατική καταστροφή και τον ερχομό των προσφύγων και μετά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, στη διάρκεια του εμφυλίου. Όλα αυτά δείχνουν, πως οι εργάτες δεν τρομοκρατήθηκαν μέσα σ΄ αυτές τις συνθήκες πάλεψαν και
αγωνίστηκαν για τα δικαιώματά τους.

Η συγκέντρωση το

υ ΠΑΜΕ ξεκίνησε στις 10.00 π.μ. στην Πλατεία Συντάγματος. Περί

που στις 12.30 και οι τελευταίοι διαδηλωτές είχαν αποχωρήσει με

κ

ατεύθυνση την πλατεία Ομονοίας και όχι στο υπουργείο Απασχόλησης όπως είχε ανακοινωθεί. Πλήρης τάξη και ασφάλεια, ανύπαρκτες αστυνομικές δυνάμεις και φυσικά γελάει η «πλουτοκρατία» που καλείται από το

ΚΚΕ να πληρώσει την κρίση. Χαζή είναι;

Γελάνε βέβαια και οι ΚΚουέδες από μέσα τους όταν το φωνάζουνε. Τι είχες Γιάννη μου τι είχα πάντα. Με την διαφορά ότι αυτή τη φορά ο «βασιλιάς δεν είναι απλά γυμνός»,

αλλά μια θλιβερή καρικατούρα. Βέβαια το δωράκι-δωράκι για την αγωνιστική συναίνεση που επιδεικνύει με τέτοια συνέπεια. Το ΚΚΕ και συγκεκριμέ

να κάποιοι συνδικαλιστές του μπορούν να καταλαμβάνουν ότι ώρ

α θέλουν το υπουργείο Οικονομίας, μάλλον τους δίνουν και τα κλειδιά.

Μετά την αποχώρηση του ΠΑΜΕ αρχίζει να συγκεντρώνεται κόσμος καθώς είναι προγραμματισμέν

ο τ

ο συλλαλητήριο της ΑΔΕΔΥ, της ΟΛΜΕ, της ΔΟΕ, του ΣΥΡΙΖΑ και οργανώσε

ων της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς. Ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ περίπου στις 1.30 μμ επιχειρεί να βγάλει λόγο στους συγκεντρωμένους στη

ν πλατεία Συντάγματος με αποτέλεσμα να δεχθεί γιαούρτια, καφέδες και μπουκάλια με νερό αλλά και μερικά χτυπήματα στο πρόσωπο, ενώ φωνάζονται συνθήματα όπως «αλήτες, λέρες, εργατοπατέρες».

Μέλη της ΓΣΕΕ δημιουργούν έναν κλοιό γύρω του λειτουργώντας ως ασπίδα προστασίας και κινούνται μαζί με τον Παναγόπουλο μέσω του Άγνωστου Στρατιώτη σ

τον προαύλιο χώρο της Βουλής. Μόλις δέκα λεπτά αργότερα μέλη του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ μαζί με τον πρόεδρο του κόμματος Αλέξη Τσίπρα και τον Μανώλη Γλέζο αναρτούν πανό στον προαύλιο χώρο της Βουλής και συγκεκριμένα ακριβώς επάνω από το Άγνωστο Στρατιώτη.

Άνδρες της ασφάλειας της Βουλής με πολιτικά προσπαθούν να τους παρεμποδίσουν, αλλά, αυτοί, παρ’ όλα αυτά παραμένουν για μικρό χρονικό στο σημείο αυτό. Τ

ελικά και ενώ κάποιοι από τους συγκεντρωμένους αποδοκιμάζουν τις προσπάθειες των αστυνομικών να απομακρύνουν την αγωνιζόμενη ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ από τον προαύλιο χώρο της Βουλής, εκατοντάδες άνθρωποι αρχίζουν να καταλαμβάνουν τον χώρο μπροστά στον Άγνωστο στρατιώ

τη, ενώ πλέον θέση μάχης παίρνουν διμοιρίες των ΜΑΤ που αρχίζουν να κατεβαίνουν τα ίδια σκαλιά που ανέβηκε λίγο πριν ο καταδιωκόμενος από διαδηλωτές πρόεδρος της ΓΣΕΕ.

Δεν αργούν να εκδηλωθούν οι πρώτες ρίψεις αντικειμένων ενάντια στις διμοιρίες, που με περι

ορισμένη χρήση χημικών αρχικά προσπαθούν να απωθήσουν τους διαδηλωτές, από τους οποίους κάποιοι αρχίζουν να συμπλέκονται σώμα με σώμα με τις δυνάμεις καταστολής σ’ αυτό το σημείο.

Τα ΜΑΤ προχωρούν σ

ε μία σύλληψη την ώρα που και πάλι από το ίδιο σημείο κατεβαίνει από 90χρονος Μανόλης Γλέζος, ο οποίος διαμαρτυρόμενος δέχεται σπρωξιές και δακρυγόνα στο πρόσωπο με αποτέλεσμα να σωριαστ

εί στο έδαφος και να μεταφερθεί για τις πρώτες βοήθειες σε νοσοκομείο.

Οι αστυνομικές δυνάμεις δεν αργούν να απωθήσουν με δακρυγόνα τους διαδηλωτές από τον επίμα

χο χώρο μπροστά στον Άγνωστο Στρατιώτη. Οι διαδηλωτές περίπου 6 με 7 χιλιάδες παραμένουν στην Λ. Βασιλίσσης Αμαλίας. Δεν αργούν να εκδηλωθούν καινούργιες επιθέσεις εναντίον των κατασταλτικών δυνάμεων που έχουν μέτωπο την Κ. Σερβίας και στα νώτα την Β. Σοφίας. Συμμετέχουν π

ερίπου 150 αναρχικοί-αντιεξουσιαστές που καλύπτουν τα πρόσωπά τους και εφοδιάζονται με κομμάτια από μάρμαρα που σπάζουν από διάφορα σημεία.

Οι αστυνομικές δυνάμεις κρατούν αμυντική στάση απαντούν με ρίψη χημικών χωρίς να δείχνουν διαθέσεις να διαλύσουν τον κυρίως όγκο των συγκεντρωμένων, που παραμένει χωρίς προβλήματα στον οδόστρωμα της Λ. Βασιλίσσης Αμαλίας.

Οι κατασταλτικές δυνάμεις ενισχύονται από διμοιρίες, που ανεβαίνο

υν από το Σύνταγμα, με αποτέλεσμα σε κάποιες περιπτώσεις να γίνουν συμπλοκές σώμα με σώμα, με τραυματίες από την πλευρά των μπάτσων και των διαδηλωτών, αλλά και ορισμένες συλλήψεις.

Σ’ αυτό το σημείο οι διοργαν

ωτές ή κάποιοι από τους διοργανωτές του συλλαλητηρίου για να σταματήσουν οι συμπλοκές έξω από το κοινοβούλιο καλούν από τα μεγάφωνα τους συγκεντρωμένους να πορευτούν προς το υπουργείο Εργασίας στην οδός Πειραιώς, κάτι που δεν ήταν προγραμματισμένο, ενώ σχεδόν ταυτόχρονα τα πρώτα μπλοκ αρχίζουν να κινούνται με κατεύθυνση την Πανεπιστημίου.

Στο ύψος των προπυλαίων ανάβονται φωτιές ενώ λίγο πιο κάτω άνδρες των ΜΑΤ δέχονται επίθεση στο εγκλωβισμένοι στην είσοδο του Συμβούλιου της Επικρατείας από δεκάδες αναρχικούς-αντιεξουσιαστές και υποχρεώνονται να καταφύγουν στο εσωτερικό του κτιρίου, αφού προηγουμένως τραυματίζονται πέντε απ’ αυτούς και χάνουν κράνη και ασπίδες οι οποίες και επιδεικνύονται δεόντως ως λάφυρα. Ακολουθούν συμπλοκές με διμοιρίες που επεμβαίνου

ν με την υποστήριξη ζητάδων και Δελτάδων.

Η πορεία συνεχίζει τον δρόμο της προς το υπουργείο Εργασίας, σε διάφορα σημεία της διαδρομής ανάβο

νται φωτιές σε κάδους, σπάζεται τράπεζα Κύπρου στην συμβολή Πειραιώς και Μενάνδρου, μερσεντές με γερμανικές πινακίδες. Τέλος οι διαδηλωτές α

πωθούνται όταν προσεγγίζουν την είσοδο του υπουργείου Εργασίας, ενώ σπάζονται τζαμαρίες του. Περίπου 2000 πλέον διαδηλωτές επιστρέφοντας στην Ομόνοια ανεβαίνουν πλατεία Συντάγματος μέσω Σταδίου για να διαλυθούν στο χώρο των Προπυλαίων.

Συνολικά πραγματοποιούνται 12 προσαγωγές από τις οποίες οι 5 μετατρέπονται σε συλλήψεις, ενώ αστυνομική ανακοίνωση μιλάει για 7 τραυματίες μπάτσους. Τόσο ο Τσίπρας όσο και εκπρόσωπος του ΚΚΕ καταδικάζουν την επίθεση στον Παναγόπουλο εν χορώ μαζί με Πασοκ και ΛΑΟΣ.

Δυστυχώς, η συμμετοχή διαδηλωτών στο συλλαλητήριο ήταν φανερά κατώτερη των περιστάσεων, η στάση των κατασταλτικών δυνάμεων επίσης φανερά συγκρατημένη στην π

λατεία Συντάγματος για να μην δοθεί περαιτέρω επέκταση στις συγκρούσεις, καθώς και η συμμετοχή στις συγκρούσεις ήταν περιορισμένη, ενώ είναι χαρακτηριστικό ότι δεν χρησιμοποιήθηκε ούτε μια μολότ

οφ. Το γεγονός της περιορισμένης συμμετοχής έδωσε την δυνατότητα στους επίσημους διοργανωτές να ορίσουν και το τέλος των επεισοδίω

ν και την έναρξη μιας βιαστικής πορείας προς το υπουργείο Εργασίας.

(Δημοσιεύτηκε από Συσπείρωση Αναρχικών)

Στην Δραπετσώνα πάνω στον κεντρικό δρόμο που οδηγεί στο λιμάνι του Πειραιά υπάρχει μια ταμπέλα μεγάλης κατασκευαστικής εταιρίας που προαναγγέλειτην δημιουργία ενός ακόμη γκέτου με την μορφή σύγχρονων κατοικιών.
Όμως πώς γίνεται ένα δημόσιο οίκημα και μάλιστα ένα κατάσστημα σοφρωνισμού να παραχωρείται σε μια ιδιωτική εταιρεία;
Λοιπόν σύμφωνα με στοιχεία που έχουν γίνει γνωστά:Μέχρι πρόσφατα ιδιοκτήτρια ήταν η “Εθνική Κεφαλαίου”, θυγατρική της Εθνικής Τράπεζας. Οπως αποκαλύφθηκε όμως σε συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου της Δραπετσώνας, με την ανοχή της Διοίκησης του δήμου, ο συγκεκριμένος χώρος αγοράστηκε από μεγαλοκατασκευαστή και θα τσιμεντοποιηθεί.Μετά όμως από αντιδράσεις στο δημοτικό συμβούλιο πάρθηκε
απόφαση για χαρακτηρισμό των πρώην φυλακών σε πράσινο και κοινόχρηστο χώρο.
Όμως επείδη ο Δήμοε δεν διαθέτει τα απαιτούμενα χρήματα για την  αγορά ή την απαλλοτρίωση ο κίνδυνος είναι πάντα ορατός.
Ένας χώρος λοιπόν που ανήκει στον λαό της Δραπετσώνας αλλά και του ευρύτερου Πειραιά που έχει δώσει τόσο κόσμο στις φυλακές,αρνούμενος να ‘πουλήσει’τις ιδέες του,κινδυνεύει να γίνει βορά στους μεγαλοκατασκευαστές των γκέτο,των Mall,και των ‘αναπτυξιακών έργων’.Με την ανοχή των εκλεγμένων παρατάξεων.
Αυτός ο χώρος ανήκει στον λαό,ένας ακόμα ελεύθερος χώρος που θέλουν να μας κλέψουνε.
Θα τους αφήσουμε;

Υ.Γ σε λίγες μέρες θα ακολουθήσει ειδικό αφιέρωμα για τις φυλακές των Βούρλων.